ඉවතලු කෙල පිඩක් සේ
තලා පෙලා හිත මහත් සේ
වැටෙන්නට හැර නිදැල්ලේ
දමා යන්නට ගියා සිතු සේ
ආදරය ඉල්ලා හැඩූවෙමි
සෙනෙහසක දැවටී හූල්ලමි
කෙදින කවදා දකින්නෙමි
යනෙන තැන්වල බලා උන්නෙමි
තැකීමක් කර නැතුව ඉන්නෙමි
කියා ගන්නට බැරුව ලතැවෙමි
මේඝයක් වී නුඔට ලංවෙම්
දැනෙන උනුහූම් පවස නිවෙනෙමි
මම නුඔ ලග බවම පවසමි
@අසම්මත/16/05/09/@
No comments:
Post a Comment
මා ලියූ දේ කියවා, ඔබේ අදහස් කියා යන්න. ස්තුතියි.