අපට හිමි තැන කොතැනද
පිය ගැට්ට පාමුල පමණද
හව්හරණක් නොතිබුණත් අපමණ
සොහොයුරු සෙනෙහස කිරිවැද
පැහෙන විට තුරුලට ලැම
මල්ලී මට මගේ හද මැද
උඔට මට හිමිතැන කොතැනද
අව්ළුවා ගොඩක් දුක් ගින්දර
දැවෙන මා හිත අද්දර
ඉදින් මල්ලියේ නැගිටපන් ඉදුවර
අදක් නැතිමුත් හෙටක් ඇතිකොට
පීඩනය පුපුරාද ගිනි පුපුරට
ඇවිල යාවිය මහා උඩ මැදුරට
පහල ඉමු එතෙක් අපි පියගැට
අදුරු මැද නැති පායන ඉරකට
කුමට අඩා වැඩක් නොම කදුළට
හසුව සුසුම් නගන රැළි අහුරට
දවා හළුවනු අසමානතා වැට
එක මග පැමිණ එක කුසකට
අතාරිනු බැරි නුඔ සමාන මැණිකට
කියමු එළිය දෙන අළුත් ඉරකට
මවන්න සුන්දර ලොවක් උඔට මට
@අසම්මත/16/08/05/@
No comments:
Post a Comment
මා ලියූ දේ කියවා, ඔබේ අදහස් කියා යන්න. ස්තුතියි.